Հետաքրքիր է՝ իսկ ուրիշների մոտ ինչպես է։ Ապրու՞մ են իրենց ուզած կյանքը։ Թե՞ միայն ինձ մոտ է, որ ապրում են այն կյանքը, որը ստացվել է։

Երեկ աղջիկս եկավ գիշերը մոտս (արդեն պառկել էի), ու ասաց, որ այնքան չի խոսել ու լցված է, որ կարիք ունի խոսելու, դուրս թափելու, խոսելու՝ կարևոր չի, թե ինչի մասին։ Պատկերացնելու համար սա, պետք է իմանալ աղջկաս ( Read more... )

Երբ քնելը ձանձրալի է, փորձում եմ երազել։ Բայց դա էլ չի համոզում շուտ անկողին մտնելու։ Ձանձրալի է միջանկյալ ժամանակը տեղից վեր կենալու և անկողին մտնելու միջև ( Read more... )

Հայաստանից նոր ենք վերադարձել, երկրորդ օրն է՝ աղջկաս տանում եմ դպրոց, մեքենայի մեջ՝ ճանապարհին հարցնում եմ․ ո՞նց էր օրդ երեկ։ Ուսերն է թոթվում։ Հետո թե՝ գիտես, երեկ ընկերուհուս ընդմիջմանն ասացի՝ ուզում եմ հետ գնամ Հայաստան։ Ինչու՞՝ հարցնում եմ։ Nothing happens here, ասաց ( Read more... )

Ինչ-որ մի բան խախտվել է, քնել չեմ կարողանում, մինչդեռ հանգչում եմ քնապակասությունից։ Մտքերը ինչ-որ բանի շուրջ ծեծվում-պտտվում են լվացքի մեքենայի ապակու հետևում, պահում են ինձ արթուն՝ մինչև ուշ ժամ և լուսաբացից առաջ։  Իրականում լարվածությունը չի թողնում, մեջս՝ խտացած մտքեր ու պրոցեսներ... Մեկը մյուսի հետևից արագ ու աննկատ բացվում են շերտերը, չգիտեմ ( Read more... )

Այյյյ, ինչ բան ա կյանքը. երեկ մի բան էր, այսօր՝ ճիշտ հակառակը, մնում ա ենթադրել, որ վաղը լինելու ա մի ուրիշ ձև, բայց հաստատ ավելի լավ։ Don’t do anything, let things happen.

Էսօր դիմացս մի բեռնատար էր գնում, գրված էր վրան՝ croc removal, ու կոկորդիլոսի նկար, մտածեցի՝ երևի կոկորդիլոս են տեղափոխում…

Երբեմն նայում ես երեխաներին, որ կատարյալ են պարզության մեջ, ու մտածում, որ իրավունք չունես թերանալու: Իսկ չթերանալն ընդամենը սթափություն է ( Read more... )

Տնօրենի սենյակում, պահարանի վերևի դարակներից մեկի վրա մի նկար էր կանգնեցված, բուկլետ` ավելի ճիշտ, որի կազմին լուսանկար էր` սև-սպիտակ: Սովորական նկար էր. մարդը, ձեռքերը գրպաններում, կանգնած էր ինչ-որ մարդաշատ կառամատույցին, սրտաբաց` "ահա և ես, նկարեք" դիրքով, ու  վերևում գրված էր. Էդվարդ Մուր /կամ տենց մի բան. Մուրը հիշում եմ, անունը` չէ ( Read more... )

Երաժշտությունն ու հոգին, սերտորեն կապված, հորդում են ասես մեկը մյուսից, և երբ տրամադրությունդ վատ է` հոգիդ պղտորված, չես ուզում ապականել ինչ-որ մի հրաշալի կոմպոզիցիա` լսելով այն այդպիսի պահերի: